Sofie De Veirman maakte na 19 jaar de switch van administratie in hoger onderwijs, naar secretariaatsmedewerker en ‘moeder van 350 kindjes’ in Campus Kompas.
“Ik was nog een groentje toen ik aan de slag kon in administratie in het hoger onderwijs. Niet evident, want ik was zowat even oud als de studenten. Het was een fijne tijd, maar het is eigenlijk door mijn dochters dat ik Campus Kompas beter leerde kennen. Zij zitten hier op school en ik moet zeggen, ik kan me volledig vinden in de verfrissende visie op innovatief onderwijs van de campus. Bovendien wilde ik altijd al iets met tieners doen. Dus voilà, 1,5 jaar geleden kroop ik nog ‘ns in mijn sollicitatiepen voor de vacature secretariaatsmedewerker.”
‘Bedankt voor de tip’
“Het grootste verschil met mijn vorige job, is toch wel de band met de jongeren. In het hoger onderwijs verloopt alles nog meer digitaal. Maar het is net de afwisseling met dat sociale contact, dat ik fantastisch vind. Zowel met de jongeren, als met hun ouders. Ik heb het gevoel dat ik echt iets kan betekenen. Leerlingen komen hier regelmatig binnen met hun verhaal dat ze even kwijt willen. Ik probeer dan advies te geven of gewoon te luisteren. Dat is best intensief, want er komt heel wat op je pad tussen je dagelijkse planning. Maar je laat die leerlingen niet in de kou staan. Sterker, ik vind het zelfs een enorme meerwaarde. Zalig als ze dan achteraf ook nog komen zeggen: ‘bedankt voor de tip’, of ‘het is gelukt’.”
Eye opener
“Die luistervaardigheden heb ik hier wel aangescherpt. En milder zijn. Je hoort wel ‘ns iets over ‘de jeugd van tegenwoordig’, maar niet iedereen heeft dezelfde thuissituatie. Dat was hier wel een eye opener. Zo was er vorig jaar een leerling uit het zesde, met een beladen rugzak. Ze kwam altijd heel enthousiast zwaaien en vertelde mij in vertrouwen haar verhaal. Helaas was ze niet geslaagd. Maar via een positieve uitgestelde proef kon ze toch nog afstuderen. Dat moment van blijdschap, met de nodige knuffels en tranen van geluk, mocht ik met haar delen. Dat vergeet ik nooit meer. Later kwam ze zelfs nog terug om te vertellen waar ze ging werken. Wel, ik kan je verzekeren, dan is je werkdag zeker geslaagd!
De uitdaging daarbij is wel dat je moet leren loslaten. Het is moeilijk om ’s avonds gewoon de deur dicht te doen. Je neemt heel veel positieve, maar ook soms negatieve zaken mee naar huis. Dat is een werkpuntje. Ik vind het ook belangrijk om leerlingen telkens opnieuw die kansen te bieden die ze verdienen. Daar probeer ik heel bewust aan te werken.”
Familie
“Maar ook buiten de school krijg je erkenning van de leerlingen, met een enthousiaste ‘hallo’ of gezwaai. Mijn man zegt altijd: ‘je hebt 350 kindjes’. Die appreciatie is er trouwens ook van het team voor de roosteradministratie. Ik heb 19 jaar in een heel grote organisatie gewerkt. Bij GO! Campus Kompas ben ik eerder in een familie terechtgekomen, wat een heel geborgen gevoel geeft. Er is oog en tijd voor elke collega. Iedereen gaat om met elkaar en er is weinig hiërarchie. Ook de parels van de poetsdienst horen erbij.”
Een hart voor iedereen
“Dat typeert ook wel wat onze school: een hart voor iedereen. We gaan voor onderwijs voor elke leerling, ongeacht wie dit is. Door middel van kwaliteitsvol, innovatief onderwijs wordt er gedifferentieerd. Zowel leerlingen die het moeilijker hebben, als leerlingen die meer uitdaging nodig hebben, krijgen hierdoor wat ze nodig hebben. Dat kan alleen maar met een hecht, ambitieus team dat een vooruitstrevende en open blik op de wereld heeft. De passie voor het vak en de leerlingen is hier duidelijk te voelen.
Ik heb al veel zin in de volgende jaren! Ik hoop dat we hierin open-minded blijven kijken naar de maatschappij van 2030 en dat we jongeren nog meer hun eigen leerproces in handen laten nemen met onderwijs op maat. Kortom, dat we nog mee excelleren in dat wat we al doen.”